Στον τοίχο...
Ποτέ δε με ενοχλούσε ιδιαίτερα το να βλέπω γραμμένους τοίχους, εκτός φυσικά από κακόγουστα γκράφιτι, αθλητικά σλόγκαν και ακαθόριστές μουτζούρες, που δε σημαίνουν τίποτα και μόνο σκοπό έχουν να... η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τί σκοπό έχουν. Anyway
Τις περισσότερες φορές το ευχαριστιέμαι. Ένα έξυπνο σύνθημα ένα σατιρικό σχέδιο.. τί να πω, μου φτιάχνει τη διάδεση: σταματάω για μερικά δευτερόλεπτα, χαμογελάω και συνεχίζω .
Υπήρχε όμως μια φορά που σταμάτησα για πολύ περισσότερα από μερικά δευτερόλεπτα. Ήμουν στα Γιάννενα πριν ένα χρόνο, επισκεπτόμουν την αρχαιόπληκτη φίλη μου Μαρία, και κατεβαίνοντας ένα βράδυ στην λίμνη, βλέπω σ’ έναν τοίχο γραμμένο:
ΚΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ ΝΕΚΡΟΙ
Δεν ξέρω τι με συγκίνησε περισσότερο, το ότι υπήρχε κάποιος κάπου εκεί γύρω που αγαπούσε τον Τάσο Λειβαδίτη όσο κι εγώ ή που το θεώρησε τόσο σημαντικό ώστε το να το γράψει στον τοίχο, να το βλέπουν όσοι περνούν. Και παρότι θα ήξερε πως οι περισσότεροι απλώς θα προσπεράσουν, σχεδόν όλοι για την ακρίβεια, θα υπήρχαν κάποιοι, έτσω και ελάχιστοι που θα το θυμούνται σαν μια μοναδική στιγμη. Θα ήθελα να ξέρω ποιος ήταν, να του πω ότι άγγιξε σίγουρα τουλάχιστον έναν. Εδώ που το σκέφτομαι, δύο. Ήταν και η Μαρία μαζί μου.
3 comments:
Σε τοίχους, γέφυρες, μάντρες κτλ. έχουν γραφτεί μερικά από τα πιο σοφά πράγματα. Συχνά κολλάω χαζεύοντας. Ενίοτε ζηλεύω και τον εμπνευστή τους. Μου τη δίνει να πάρει κάτι έξυπνο το μάτι μου και να μην προλάβω να το διαβάσω επείδη βρίσκομαι σε όχημα! Πάντως, νομίζω πως κι αυτός που έγραψε το απόσπασμα που αναφέρεις πόνταρε πως θα συγκινούσε τους γνωρίζοντες.
συμφωνώ
Κι εγώ τις επόμενες μέρες το έλεγα σε όλους με ενθουσιασμό, σαν κάτι το αξιοθαύμαστο, αλλά οι περισσότεροι αντιδρούσαν μ'ένα κούφιο βλέμμα.
Ώσπου κάποια στιγμή είπα να σταματήσω και να το κρατήσω για μένα.
Αν μη τι άλλο να μη μου χαλάνε τον ενθουσιασμό
Τα συνθήματα να τα γράφεται χαμηλά, για να μπορούν να τα διαβάζουν και τα παιδιά.
Post a Comment